Bizim delikanlı “yedi dağın eşkiyası”nın namını dinleyince “bundan daha canavarı olamaz” deyip, eşkıyanın yaşadığı en büyük dağa doğru yola çıkmış. Kışın ortasında dağa vardığında eşkıyanın adamları “Tek başına bu dağda ne gezersin bre ahmak?” delikanlıyı esir almışlar. Delikanlı “ağanıza bir hediye getirdim” deyince onu yedi dağın eşbenzetmeının karşısına çıkarmışlar. Eşkıya gerçekten dedikleri kadar varmış. Delikanlı cesaretini toplayıp babasının vasiyetini anlatmış ve koynundan kesenin birini çıkarıp yedi dağın eşkıyasına uzatmış: “Ağam, bunu size vermezsem babam gömütında rahat yatmaz, lütfen kabul edin.” O namlı eşkıyanın yüzünde babacan bir ifade belirmiş: “Sevdim seni. Safsın, temizsin, dünyadan haberin yok. Benim namım bu dağları sarmıştır, lakin memlekette benden büyük bir eşkıya daha bulunur. Bizler eşkıya da olsak, hak etmediğimiz mala el sürmeyiz. Sen şimdi geldiğin yoldan dön, şehre var. Gidip ordaki feyk efendiyi bul. Memleketin en büyük eşkıyası odur. Slmımı so şekilde, bu keseyi ona ver!.. Sonra adamlarına emretmiş:..

“Bu yiğidi, başına bir iş gelmeden düze indirin, şehir yolunda bırakın!” Delikanlı şehre inmiş düzmece efendinin konağına varmış, başından geçenleri anlatmış: İşte bu şekilde düzmece efendi. Bu keseyi hak eden sizmişsiniz, ben de eğer kabul ederseniz size takdime geldim. Sahte efendi yerinden fırlamış: “Vay ahlaksız eşkıya! Hakkımızda neler demiş. Be hey allah’tan korkmaz kul, sen ne yüzle bana haram para teklif edersin? Şimdi yatırayım mi seni kırbaç altına?” “Efendim ben de anlatılanlara uydum, ne yapacağımı bilmez haldeyim. Bana acıyın. Feyk efendi, gözünü uzaklara dikip birazcık düşünmüş, sonra kara kaplıyı açıp sakalını sıvazlamış: İmdiii..Bir din ve devlet temsilcisinin böyle açıktan para kabul etmesi hem kanunu âliye, aynı zamanda allah rızasına münasip olmayıp, alan da veren de bu âlemde ve mahşerde suçlu durumuna düşer. Lakiiin, eğer aramızda bir ticari akit tanzim eder ve sen bana bu bir kese altını bir alışveriş neticesinde takdim eyler isen, ben dahi bunu senden bir hizmet karşılığı alır isem, şer’an caiz olup başkaca bir işlem yapılması gerekmez. Kısaca, kısacası, ben bu altınlar karşılığı sana bir şey satacağım. Ne satacaksınız sahte hazretleri? Feyk efendi, elini uzatıp pencerenin dışını göstermiş: Bak bu dışardaki bahçe ve civarındaki cümle arazi bana aittir. Şimdi bak bakalım, ne görüyorsun bu arazinin üzerinde? Kar, her yeri bembeyaz kar kaplamış. Pek güzeeel.. İşte ben bu arazideki karları sana satacağım, sen de bir kese altın karşılığı almış olduğunı beyan eden bir belge imzalayacaksın, böylece alışveriş tamam olacak. Altınlardan bir an önce kurtulmak isteyen genç çocuk, ‘efendim aklınızla yaşayın’ deyip teklifi kabul etmiş, imzalar atılmış. Altın kesesini feyk efendiye teslim eden çocuk, rahatlık içinde oradan ayrılmış. Memlekete gitmeden önce bir handa geceleyip hem karnını doyurmayı bununla beraber birazcık dinlenmeyi düşünmüş. Handa horul horul uyurken, sabaha karşı feyk emrindeki zaptiyeler kapıyı yumruklamışlar. Kalk hele, sahte efendi seni görmek ister, davası varmış.Genç çocuk, ‘ne davası ola ki?’ dese de yaka paça kadının huzuruna çıkarmışlar. Bir de bakmış ki, düzmece efendi hiddet içinde. Daha, ‘merhabaın aleyküm’ diyemeden düzmece efendi bağlarırmış: Be hey utanmaz, arlanmaz, eşkiya kılıklı işgalci. Bre biz seninle dün akşam arazimdeki karları satın aldığına dair mukavele imzalamadık mı? İmzaladık sahte efendi, ben de karşılığını size takdim ettim. Sus!..Bak bakayım dışarıya, ne var arazimin üzerinde? Ne olacak, kar var. Tıpkı dünkü şeklinde. Mel’un, hala mevzuşuyor! Dün sen bu karları benden satın almadın mı? O halde senin karların ne hakla benim arazimi işgal ederler? Şimdi bu işgal, kanun dairesine ve de hak rızasına uygun mudur? Derhal kaldır o karları benim arazimden, yoksa, vallahi acımam, seni işgalcilikten hapse attırırım! Aman efendim, dönümler dolusu karı ben nasıl kaldırayım? Onu, arazimi işgal etmeden önce düşünseydin! Delikanlı yine yalvarmış: Efendim, ocağınıza düştüm, yok mudur bu işin de kitaba uygun bir hal yolu? Düzmece kara kaplıyı yeniden açmış, bir müddet mırıldanarak okuduktan sonra: Vardır!.. İmdiii. Arazi sahibi ve davacı olan ben ile, davalı ödatı ile sen içinde, arazimi işgal bedeli karşılığında, benim de rızam ile bir kese altın karşılığı işbu karları burada tutmaya iznim bulunduğunu belirtir bir mukavele imzalarsak, bu husus kanun ve nizama uygun bir şekilde hale kavuşur. Yanii, sen bana öbür kese altını da işgaliye bedeli olarak vereceksin.Bizim genç çocuk öbür kese altını da vermiş, gereken evrakları imzalamış, konaktan çıkıp temiz havaya kavuştuğunda, dağlara bakıp bağırmış: Hey gidi yedi dağın efesi, Sen haklıymışsın. Daha büyük eşkıyalar da varmış. Senin açık açık icra ettiğin eşkıyalık, bunların kanunla yaptığı eşkıyalığın yanında nedir ki!… Bu gün de bu şekilde midir acaba! Bence kesinlikle değildir.. Allah işi kitabına uyduran, uyduramayan cümle eşkiyadan korusun!