Eşim evin ziline bastı

Eşim evin ziline bastı ve birkaç saniye sonrasında kapıyı açan kişiyi görmüş oldum. Şok içinde donup kaldım, nefesim kesildi. Gözlerime inanamıyordum. Kapıyı açan birey ablamdı. O an neye uğramış olduğumı bilemedim, sanki dünya başıma yıkıldı. Kalbim göğsümden çıkacak benzer biçimde atıyordu, midem kabul edenıyordu. Ablam, bana her şeyimi anlatabileceğim sırdaşım, beni bırak git diyen ablam… Şimdi karşımda, eşimle bu evin kapısında duruyordu. İkisi birbirine gülümsedi, sanki uzun süreden beri bekledikleri bir anı yaşıyor gibiydiler. Birbirlerine iyi mi baktıklarını görmüş olduğumde içim bir kez daha ezildi. Eşim onun evine girerken ablam kapıyı kapattı ve ben, taksinin arka koltuğunda dehşet içinde kalakaldım. Bir anlık bir sessizlik içinde boğuluyordum. Zihnim allak bullak olmuştu. Bunca süre bana nasıl bu şekilde büyük bir ihaneti saklayabilmişti? Eşim iyi mi olur da benim ablama aşık olabilirdi? Ablam… nasıl bana bunu yapabilirdi? Onun itimat veren sözleri, bana destek oluyormuş şeklinde görünen tavrı hepsi birer yalandı demek ki. Başından beri bana arkamdan ihanet ediyordu. Beni en zor anımda bir tek bırakıp, bir de eşimle nasıl bir ilişkiye girmişti? Gözyaşlarıma hakim olamıyordum, taksici dönüp bana bakıyordu fakat mevzuşamıyordum. İçimde büyük bir öfke, kırgınlık, hayal kırıklığı ve çaresizlik vardı. Orada daha fazla kalmak istemedim, taksiciye “Beni evime götür” dedim. Yolda neler bulunduğunu anlamaya, olan biteni aklımda toparlamaya çalışıyordum fakat olmuyordu. Eve vardığımda kendimi yatağa attım ve gözlerimi tavana diktim. Düşündükçe sinirlerim iyice geriliyordu. Iyi mi olur da yıllardır bana en yakın olan kişi, ablam, bu şekilde bir şey yapabilirdi? Beni hakkaten sevdiğini düşünüyordum, bana “bırak gitsin” derken aslen arkamdan böylesine bir ihanet planı mı yapıyordu? Eşimle gizlice buluşmalar, planlar… Ne zamandır böyleydi? Ne kadar zamandır benim gaslımün içine baka baka ikisi de asılsız söylüyordu? Bütün gece boyunca düşündüm, ağladım, hayal kırıklığıyla kıvranıp durdum. Ne yapmam icap ettiğini bilmiyordum. Her şey birbirine girmişti. İhanetin acısı, ablamın yaptığı bu şey…