Düğün sırasında kayınvalidem yanıma geldi ve peruğumu çıkarıp gösterdi

Kaynanamın aşağılayıcı eyleminin ardından gelen yoğun sessizlikte, kilisedeki atmosfer dramatik bir şekilde değişti. Tüm gözler üzerimdeydi ve sanki bir spot ışığı herkesin görebileceği şekilde savunmasızlığımı aydınlatıyormuş gibi hissediyordum. Kalbim göğsümde çarpıyor ve gözyaşlarımın biriktiğini hissedebiliyordum, ama müstakbel kocam beni sıkıca tutuyor, bana güven verici sözler fısıldıyordu.
Sonra, kilisenin arkasından bir ses yükseldi; berrak, net ve inançla dolu. Nedimemdi, çocukluğumdan beri en yakın arkadaşımdı. Topuklarının yere sertçe vurarak çıkardığı ses, sessiz alanda yankılanarak öne çıktı. Sakin olmasına rağmen sesi, dikkat çeken inkâr edilemez bir güçle doluydu.
“Bu kadar çok şeyin üstesinden gelmiş biriyle nasıl alay edebilir insan?” dedi, odayı tarayarak ve bakışları sonunda kayınvalideme kaydı. “Bu kadın çoğumuzun hayal bile edemeyeceği bir savaş verdi ve kazandı. Bugün onun gücünün, sevgisinin ve hayatının bir kutlaması.”Go’rsele ilerleyn devamı sonraki sayfada…