Kocamı ihanetinden sonra evden kovdum ve bir daha asla göremeyeceğimi düşündüm. Ama bir gün geri döndü; eşyaları için değil, fotoğraflar için değil, sadece ıvır zıvırıyla birlikte attığım eski şilte için.
İlk başta delirdiğini düşündüm. Ama gözlerinin içine baktığımda pişmanlık yoktu, sevgi yoktu, sadece çaresiz bir panik vardı.
Bahçede koşup “Şilte nerede?” diye bağırdı. Ben sadece sırıttım ve ona uzun süredir çöplükte olduğunu söyledim. O anda bunun bir intikam ya da aptalca bir heves olduğunu düşündüm. Ama o ne kadar çıldırırsa, şüphelerim de o kadar güçlendi.
Neden şilte, onca şey arasında? Onu histeriye sürükleyen neydi?
Ertesi gün ben de çöplüğe gittim. Uzun süre çöp yığınlarını karıştırdım, ta ki sonunda tanıdık kumaşı görene kadar. Kalbim çılgınca çarpıyordu. Şilteyi kenara çekip kapağını bir bıçakla kestim. 🧐😨Ve içimde bulduklarım beni hayrete düşürdü. İhaneti buzdağının sadece görünen kısmıymış; asıl sır, tüm bu zaman boyunca tam altımda saklıymış.Devamı diger sayfada…
