Hepimiz geçiniyorsak ki 3 kişiyiz, O tek başına fazlaca hayli geçinir dedi. Ertesi akşam anneme ne pişirdiğini sormuş oldum, etli kuru fasulye olduğunu öğrendim. İçimi bir kurt kemiriyordu. Akşam yemeğine oturmadan Anne Hanife Teyzeye de bir tabak götüreyim mi Annem; Kuru fasulye bir tanem. Götür de, güzel bir şey değil” Olsun hadi ver götüreyim dedim, Sıcak tabağı elime aldım ve yürüdüm. Hanife Teyzenin sesi: Kim o Ben Zeynep dedim. Kapıyı açtı gülümseyerek, yüzüme baktı. Annem kuru fasulye yolladı bilmiyorum sever misiniz? Dedim.. Nimeti ayırt etmem tabii ki severim. Tanrı razı olsun kızım” dedi. Ha unutmadan annem tabağı istiyor dedim. Hanife Teyze mutfak yoluna yönelir yönelmez, ben doğru içeriye girdim. Masanın üstünde bir bardak su, ıslak ekmeklerin konduğu yarısı yenmiş tabak ve annemin bigün önce verdiği dolmadan kalan 4 tane… Soracaktım, sormalıydım. İçim içimi kemiriyordu… Hanife Teyze beni kapıda göremeyince içeriye yanıma geldi. Sanki Sor der gibi yüzüme bakıyordu. Dayanamayıp sormuş oldum; Bu ıslak ekmekleri sen mi yiyorsun, hani kuşlara verecektin? Diye sormuş oldum Buğulu mavi gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Üzmüş müydüm acaba anlayamadım, daha 15 yaşındaydım, ama O’nu ağlatmıştım Evet ben yiyorum canım kızım. Resimden d0’kunun diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..